صبح پیکی بلایندرزی
حسی که الان دارم دقیقا همون حسیه که بعد از تموم شدن یه سریال بهم دست میده. شاید دنباله روعه یه جور انقلابم!
صدای تکرار شونده ی گنجشکا بیرون از خونه و روشن شدن تدریجی هوا. آه چه قدر جالب این درست همون حالتیه که طرفای صبح بعد از دیدن دو فیلم خیلی ترسناک از روبیکا دیدم.
اولیش یه فیلم ترسناک بود و دومی یه فیلم فوق وحشیانه در مورد یه خونواده ی دیوانه که مردم رو با اره قلع و قم میکردن. یادمه ساعت شش صبح بود و در حالیکه خیره شده بودم به درخت انجیر همسایه، پرواز گنجشکا رو هم میدیدم. صداشون... دقیقا همین صدا. دم دمای صبح!
و وقتی الان دارم بهش فکر میکنم میبینم که چقدر همه جای دنیا مثل همه اون زمان وطن بودم...
حالا که دارم دقیق تر میشم میبینم هممون مثل همیم!
صحنه پیوسته بجاست!!
دقیقا همونه. حالا هر چقدر هم بخوایم بگیم جمله ی تکراریه یه چیز جدید بگو... . هر چقدر هم که ارزش ها بی ارزش بشن.
من مشکل خواب دارم! از وقتی که یادمه. این اواخر هم شدید تر شده. هر وقت بحث درس خوندن میاد وسط! من کلا فیلسوف میشم. چرا؟ چون درس نمیخونم.
اصلا این مزخرفات رو بیایم بریزیم دور.
زندگی یعنی تلاش.
یعنی پر کردن تایمات از کارایی که لذت میبری.
یعنی چی؟
یعنی اگه همه میگن بریم مهمونی، بریم پارتی، بریم بشینیم عین جغد به هم نگاه کنیم ولی ترجیح تو نشستن توی خونه س چون ازش لذت میبری حالا یه فیلمی ببین یه کتابی اصلا یه رمان بنویسی از این موضوع خجالت نکشی هیچ بلکه اصلا پافشاریم بکنی.
حالا از اون ور. مسئولیت پذیرم باشی که دیگه چه شود. من تا نیم ساعت دیگه استراحت میکنم. بعد مثلا یه ساعت مطالعه میکنم. این یه ساعت واقعا مطالعه باشه مثلا اینطوری.
همین.
حالا هی شعر بگیم همش تا شب!
به نظر من هم کاری که خودت رو خوشحال میکنه انجام بده ، آدمها از چیزهای متفاوتی لذت میبرن
منم به جای دورهمی و پارتی ، بازی و وقت گذروندن توی خونه رو ترجیح میدم