سلام
فکر میکنم هیجان انگیز ترین و حتی سخت ترین بخش برای نوشتن، قسمت درباره ی خود هست. نمیدونی از کجا باید شروع کنی و حتی نمیدونی که چه بخش هایی رو بگی و چه بخش هایی رو عمدا از قلم بندازی.
به نظرم خیلی جالبه که شخصی نظرش با نظر دیگران در مورد شخصیت ش منطبق باشه. لااقل در مورد من این موضوع کاملا متفاوته.
من از درون به بیرون خودم رو میشناسم و دیگران بیرون من رو میشناسن. من چیزهایی به زبون میارم که عمیقا بهشون باور ندارم. یعنی یه پارگراف هایی جا میمونه حین صحبت کردنم با دیگران.
با این حال هر چه قدر رسمی تر صحبت کردم احساس امنیت بیشتری داشتم. مخصوصا در برابر خانواده ها.
در مورد خودم دیگه چی بگم؟
شغلم؟ مهارت هام؟ خب این موضوع چه دردی از دردهای مخاطبین این بلاگ دوا میکنه؟ جز این که بفهمن منم مثل خیلی های دیگه که در ایران زندگی میکنیم مجبورم چند حرفه رو با هم داشته باشم.
و حتی با نوشتنشون حوصله خواننده سر بره! از این که بابا ولمون کن فهمیدیم خیلی سرت میشه😂
اما
اون جنبه ای از من که ممکنه توی این بلاگ ببینید جنبه ی تاریک من؟ نمیدونم باید اسمشو این بذارم یا نه. میتونم بگم جنبه ی ضد اجتماعی😂یا جنبه ی غیر اجتماعی، غصه های من؟ یا عصبانیت های من؟ یا استفراغ های ذهنی من؟ نمیدونم 😂😂😂
اما میتونم به جرات بگم که از روی این وبلاگ نمیتونید شخصیت من رو بفهمید!
چون روزی ممکنه پست بذارم و تمام نتیجه گیری های دو هفته پیشم رو نقض کرده باشم.
من دائم در حال یادگیری و تغییر رو اینجا میبنید. با ثبات من اینجا نیست. لااقل اگه من رو از نزدیک ببینید تا پیج های دیگه ای از من رو دلشته باشید متوجه ثبات بی اندازه ی من میشید.
اما انچه که مسلم هست اینکه پشت هر صورت خونسرد و زندگی با برنامه ریزی و سکون و ثباتی، کوهی از فکر های بی ثبات، ازار دهنده، عصبانیت، بغض، بمباران منفی، فروپاشی های ذهنی😂😂 و غیره و ذلک وجود داره که این جا من میزبان این بخش از وجودم برای شما هستم 😐😂
مثلا اینکه در پستی خوندن یک کتاب قدرت طوری رو کاملا اشتباه دیدم و اون رو مهمل یافتم اما الان دارم با تمام وجود اون رو مطالعه میکنم.
در مورد خودم با اطمینان میتونم بگم که من چالش های موقتی و کوچیکی دارم توی ذهنم که اگر بتونم بر اون ها غلبه کنم زندگی بسیار شیرینی دارم.